Günümüz dünyasının bize dayattığı, nhe kadar bilinçli olursak olalım kafamıza vura vura bizi içine sürükleyen, bulaşıcı bir virüs gibi sürekli yayılarak devam eden yeni düzenin adı, tüketim… Üretimden bahis bile edemediğimiz, etsek bile bu üretimin endüstriyel olanın ötesine geçemediği, yine birilerinin sermayelerini daha da arttırma yolunda olduğu ve haliyle sonucunun yine tüketime dayandığı bir düzen. En başta insanı tüketen sonra insanla beraber var olan her şeyi tüketen bu düzen insana mutlu olma fırsatı tanımıyor. Çünkü insan en başta yetinme duygusunu kaybediyor. Hiçbir şeyimiz yokken en ufak şeyle mutlu olurken şimdi her şeyimiz olsa da mutlu değiliz. Mutlu olmayı da yetinmeyi de unuttuk… Artık ihtiyaçlarımız hiç bitmiyor. Sürekli yeni bir şeyler üretiliyor, reklamları yapılıyor ve bizler durmadan bir şeylere ihtiyacımız olduğunu düşünüyoruz. Sonrada soluğu tüketim için hazırlanmış o yerlerde alıyoruz. Ayrıca sadece maddi olanı değil manevi olanı da tüketiyoruz. İlişkilerimiz, duygularımız, yüreğimiz… Hepsini yavaş yavaş tüketiyoruz.
Şöyle de bir durum var ki kiminle konuşursak
konuşalım yukarıda yazdığım şeylere benzer şeyleri söyleyip benzer şeylerden
şikayet eder durumda. Yani hepimizin sorunu aynı sıkıntısı aynı. O zaman
yapılması gereken ne? Yapılması gerekenin daha fazla düşünmek daha fazla
sorgulamak olduğuna inanıyorum. Daha fazla konuşmak değil daha fazla susmak ve
daha fazla düşünmek… Geçmişte kalan bir lokma bir hırka felsefesi bize neyi
fısıldıyor? İhtiyacımız olan şeyin bir hırka ve bir lokmadan başka bir şey
olmadığını bize söylerken aslında neyi söylemeye çalışıyor? Biraz düşünüp
hepimizin kendi cevaplarını bulması gerek.
0 yorum:
Yorum Gönder